вυ göηüℓ ѕєηιη ι¢ιη вєℓкι∂є вιя нι¢тι!!

merhaba arkadaşlar
ben biraz insanlardan bahsetmek istiyorum.Bazen çok garip yaratık oluyorlar.Bazende çok iyi bir dost.
Ama bu dünyada insanlar kadar değerli bir varlık yok bence:

Yaşamda öyle anlar vardır ki unutulmaz..Bu, sizin bir şeyi unutmak istemeniz ya da istememenizle ilgili kararlarınızla ulaşabileceğiniz bir sonuç değil. Öyle ki; bazen unutmak istedikleriniz, ne kadar çaba gösterseniz de hafızanıza kazınır kalır, unutmamaya çalıştıklarınız da bir çırpıda silinir giderler,anlayamazsınz. Aklın ve hislerin deği-şik kulvarlarda koşuşudur bu.

İnsan bu, kıymet bilmezdir. Bir çok şeyin sahibi iken, onlar adeta elinin atında iken farkına varmaz değerlerinin. Ama kaybedince iş değişir. Sağlık gibi. Hani;ancak hasta olunca kıymetini biliriz ya onun..Yine bizi seven insanları değerlendirirken yanlış yargılarda bulunarak bir renk,bir üstünlük görürüz kendimizde...Bizden istediği karşılığı göremeyen de bir gün kayıplara karışır gider. Sonra değerini anlar, ararız, fakat nafile…

Yaşam bir havuzdur..Bu havuzu güneş ışınlarının aydınlattığı bir ortamda tesis edip, berrak sularla doldurabildiğimiz zaman yüzebileceğimiz bir hale getirmiş oluruz. O güneş ışınları öylesine yer edinmeli ki orada, bulutlu bir havanın negatif etkilerini anında pozitife çevirebilmeli. Ve berraklığı, bütün kirlilikleri adeta bir ahtapot gibi kollarına alarak sindirmeli,yok etmeli..

Büyük bölümü güzelliklerle, iyiliklerle, sevgilerle doldurulan bir günün sonunda hafızamızda kalan şeyler de yaşadığımız şeyler olacaktır. Herhangi bir yaşantıyı, ne unutmaya, ne de unutmamaya çalışmak gibi bir çabamız da olmayacak böylece. Olsa bile, hiçbir çaba yaşadıklarımızın bıraktığı izlerin önüne geçemez. Hafızamızda kalanlar; düşündüklerimiz değil, yaşadıklarımız ve öğrendiklerimizdir..

İnsana en değer kaybettiren kelime, konuşmalarında yer verdiği ''ben''dir. Çünkü ben karşıdakileri pek ilgilendirmez. Onları daha çok ''sen ve siz'' ilgilendirir. Bu yüzden kendi değerini artırmak için sürekli kendinden bahseden insan, kendinden bahsettiği ölçüde değer kaybeder..

Bir insanın değeri, karşısındaki insana verdiği değer kadardır. Canlı, cansız diğer bütün varlıklara karşı verdiği değer kadardır. Ama bu kısa süreli bir yolculuk değildir, zaman ve sabır ister.

Karşınızdaki insana değer verdiğinizi anlatmanın bir çok yolu vardır..Bunun için onun iyi yönlerini takdir edersiniz.Küçük hatalarını affedersiniz. Dokunur-sunuz. Hediye alırsınız. Ortak zevk aldığınız yaşantıları tespit eder, hoşça vakit geçirecek etkinlikler düzenlersiniz..

İnsana değerini hissettirmek kolay değildir, uzun süreli bir çaba gerektirir. Bütün bu çabalarınız, kendi içinizde kendi kendinize verdiğiniz değeri de gün geçtikçe artıracaktır. Ama burada önemli olan, bütün bunları istekle yerine getirebiliyor olmaktır. Yapılan her şey içten gelerek yapılmalıdır. Yaptıkları-mızla düşüncelerimiz çelişki içinde olmamalıdır.

Diğer insanların bize değer vermesi önemlidir,fakat asıl olan bizim içsel olarak kendi kendimize verdiğimiz değerdir. Diğerleri kendiliğinden gelir. Kendi kendimize verdiğimiz değeri artırma ve somutlaştırmanın yolu da, çevremize karşı kendiliğinden, olduğu gibi davranmak, çevremizdeki varlıklara karşı alıcı değil, olabildiğince verici olmak, saygıdan doğan bir sevgiyi davranışlarımıza yansıtabilmek ve bunu hissettirebilmektir.